İzmit konuşması (2.11.1982)

Devlet Başkanı Orgeneral Kenan Evren, “1982 Anayasası’nı Devlet Adına Tanıtma Programı” ile ilgili yurt gezisi çerçevesinde 2 Kasım 1982’de İzmit’te konuştu. 
 
Devlet Başkanı Orgeneral Evren’in İzmit konuşmasından…

 “1970’li yılların başlarında, hatta 1969 yılının sonlarında üniversitelerde başlayan anarşik hareketlerin zaman geçtikçe işçi kesimine sıçratıldığını ve bu iki dinamik gücün maşa olarak kullanılmak suretiyle yurdumuzu Marksist, Leninist ve Maoist bir rejim içine sürüklemek istediklerini çok iyi biliyorsunuz. İçinizden bir çokları bu olayların içinde yaşadı. Bunları kimlerin idare ettiğini de biliyor, fakat elinizden bir şey gelmiyordu.”

 “Bunlar, sizlerin ekonomik ve sosyal haklarınızı korumak ve işçi – işveren arasındaki çalışma şartlarını düzenlemek için kurulmuş ve siyasi, ideolojik bir şeye alet olmaması gereken birtakım sendikaları ele geçiren ve orayı bir militan yuvası haline getiren Marksist, Leninist görüşü benimsemiş ve emirleri, talimatları dışardan alan, her gün gizli komünist parti radyoları dinleyerek onun direktifleri çerçevesinde hareket eden bir avuç satılmış kişilerdi.”

 “Zannediyor musunuz ki, onların özlemini duyduğu ve sizleri maşa olarak kullanmak suretiyle gerçekleştirmek istedikleri idare şekli kazara gelse, işçi hakları daha iyi olacak ve işçiler daha mutlu bir hayata kavuşacak?”

 “Bakınız dünyaya, dünya işçilerine… Nerede demokrasi varsa, orada sendika kurma, işverenle karşılıklı oturarak toplu sözleşme yapma ve anlaşma sağlanamazsa grev yapma hakkı var. Diğerlerinde bu hak var mı? Hangi sosyalist ülkede, grev uygulaması gördünüz?”

 “İşte 12 Eylül’den evvel bu fikriyat ve ideoloji ile yıkanmış kişiler, bir kısım sendikalarımızı ve onun üst kuruluşlarını ele geçirmişler ve bir daha da oradan ayrılmamışlar. İşte ben bunlara “Sendika ağaları” diyorum, yoksa ötekilerine değil…”

 “Sendikalar, üyelerinin çalışma ilişkilerini, ekonomik, sosyal hak ve menfaatlerini korumak ve geliştirmek için izin almadan kurulacaktır. Evvelce olduğu gibi, “Ben işçinin kültürünü yükselteceğim” diye okul açıp, orada Marksizm, Leninizm dersi veremeyecektir.”

 “İşçiler arasında yalan ve maksatlı haber yayıyorlar. “İşçiler siyasetle uğraşamayacak, bir partiye giremeyecek, oy bile veremeyecek” diye. Hepsi de yalandır. İsteyen herkes, şahsen istediği partiye üye olabilir. Bir siyasi parti yönünde oyunu kullanabilir. Aday da olabilir. Bizim yasak koyduğumuz, kuruluş, sendika tüzelkişiliğidir.”

 “Anayasaya, Cumhurbaşkanlarının Meclis içinden veya Milletvekili seçilme şartlarına haiz ve yüksek tahsil görmüş olmak kaydıyla Meclis dışından da seçilebileceğine dair bir hüküm konuldu. Şimdi bu da tenkit konusu oldu. Esas olan, Meclis içinden bir Cumhurbaşkanının seçilmesidir. Normali budur. [Partiler] anlaşabilirlerse Meclis içinden seçsinler, anlaşamazlarsa o zaman dışardan arasınlar. Biz onlara kolaylık getirdik.”

 “Ben ve arkadaşlarımdan hiçbirisi bir menfaat karşılığı bu işe atılmadık. Memleket batıyor, millet parçalanıyor, bu millet ve bu vatan bizden vazife bekliyor dedik ve öyle atıldık.”

 “Ben inanıyorum ki, Türk Milleti, bu Anayasayı büyük bir çoğunlukla tasvip edecek ve Türkiye’nin önünde yeni bir dönem ve inşallah parlak bir dönem başlayacaktır.” 
 

Devlet Başkanı Orgeneral Kenan Evren’in, “1982 Anayasası’nı Devlet Adına Tanıtma Programı” çerçevesinde İzmit’te yaptığı konuşma şöyle: 

Sevgili İzmitli Kardeşlerim, Hemşehrilerim,

Sis yüzünden sizleri 15 – 20 dakika fazla beklettim. 11.15’te burada olacaktım. Evvela İstanbul’a gittik, oradan helikopterle geldik. Bu gecikme ondan olmuştur. Ben sizi daha fazla bekletmemek üzere, evvela konuşmamı yapacağım, ondan sonra Vali ve Belediye Reisinden gerekli izahatı alacağım.

Sevgili İzmitli kardeşlerim, biliyorsunuz uzun zamandan beri gelemediğim vilayetler arasında büyük sanayi merkezlerimiz içinde yer alan İzmit vilayetimiz de vardı. Gölcük’e kadar geliyor, fakat buraya bir türlü uğrayamıyordum. Sebebi, zaman denk gelmiyordu.

Gölcük’e gelişimiz tatbikat veya denetlemeler dolayısıyla oluyor, akşama kadar devam eden ve hatta iki gün devam eden o tatbikat ve denetlemeden sonra dönmek zorunda kalıyordum.

Bugüne kadar birçok vilayetlerimizden ısrarlı davetler aldım, bu arada sizlerden de aldım. Bu davetlere icabet edemediğimden üzülüyordum. Şimdi sizlerin karşınızda olmakla bu üzüntülerimden hiç olmazsa birisini aradan çıkarmış oluyorum. Zannetmeyin ki, sizlere karşı bir kırgınlığım veya bir şey var. Katiyen, ama olamadı, bir türlü buraya gelemedik. Şimdi bu sıkıntımızdan bir tanesini böylece atmış oluyoruz. Biz de sevinçliyiz, sizler de sevinçlisiniz. Bizlere karşı gösterdiğiniz bu candan karşılama ve tezahürata, şahsım, Konsey üyesi arkadaşlarım ve Başbakan adına teşekkürlerimi sunuyorum, hepiniz sağolun varolun.

Sevgili vatandaşlarım, biraz evvel İzmit’in de büyük sanayi merkezlerimiz arasında yer aldığını söylemiştim. Böyle olunca, burada bulunan vatandaşlarımızın çoğunluğunu işçi kardeşlerimiz veya onların aile ve akrabaları oluşturuyor. Bu bakımdan sizlerle ilgili bazı konulara burada da biraz olsun değinmeden yapamayacağım. Gerçi Adana ve Antalya’da bu konulara değindim, ama burada da biraz değişik olanlara değineceğim.

1970’li yılların başlarında, hatta 1969 yılının sonlarında üniversitelerde başlayan anarşik hareketlerin zaman geçtikçe işçi kesimine sıçratıldığını ve bu iki dinamik gücün maşa olarak kullanılmak suretiyle yurdumuzu Marksist, Leninist ve Maoist bir rejim içine sürüklemek istediklerini çok iyi biliyorsunuz. İçinizden bir çokları bu olayların içinde yaşadı. Bunları kimlerin idare ettiğini de biliyor, fakat elinizden bir şey gelmiyordu.

Çünkü biliyordunuz ki, eğer onlara karşı gelseniz ya hayatınızdan olacak, yahut fena dayak yiyecek veya en hafifinden işinizden, gücünüzden olacaktınız. Peki kimlerdi bunlar?

Bunlar, sizlerin ekonomik ve sosyal haklarınızı korumak ve işçi – işveren arasındaki çalışma şartlarını düzenlemek için kurulmuş ve siyasi, ideolojik bir şeye alet olmaması gereken birtakım sendikaları ele geçiren ve orayı bir militan yuvası haline getiren Marksist, Leninist görüşü benimsemiş ve emirleri, talimatları dışardan alan, her gün gizli komünist parti radyoları dinleyerek onun direktifleri çerçevesinde hareket eden bir avuç satılmış kişilerdi.

Sözde bunlar sizlerin hak ve hukukunu koruyacaklardı. Ağızlarından düşürmedikleri her gün bar bar bağırdıkları husus bu idi. Fakat bu bir paravana, bir örtü. Bu paravananın arkasında başka melunca fikir ve emeller yatıyordu. İkide bir de ortaya çıkarlar, Türkiye’de komünizmi yasaklayan “Türk Ceza Kanunu’nun 141 ve 142’nci maddelerine hayır” “Bunlar kaldırılmalıdır” derler. Bir başka gün, o zamanki Anayasamızda mevcut olup da, bir türlü kanunu çıkarılamayan Devlet Güvenlik Mahkemelerine hayır”  diye tuttururlar. Sorarım size, bunların işçi hakları ile bir alakası var mıdır? Bunlar sendika mı, yoksa birer siyasi teşekkül müdürler? Bunlarla uğraşacak siyasi teşekküllerimiz vardır.

Sevgili kardeşlerim, zannediyor musunuz ki, onların özlemini duyduğu ve sizleri maşa olarak kullanmak suretiyle gerçekleştirmek istedikleri idare şekli kazara gelse, işçi hakları daha iyi olacak ve işçiler daha mutlu bir hayata kavuşacak?

Bakınız dünyaya, dünya işçilerine… Nerede demokrasi varsa, orada sendika kurma, işverenle karşılıklı oturarak toplu sözleşme yapma ve anlaşma sağlanamazsa grev yapma hakkı var. Diğerlerinde bu hak var mı?

Hangi sosyalist ülkede, grev uygulaması gördünüz? Hele bir uygulasınlar, bakın neler oluyor. önümüzde çok yakın bir misal de duruyor, ismini vermeyeceğim, her gün gazetelerde okuyorsunuz. İşte 12 Eylül’den evvel bu fikriyat ve ideoloji ile yıkanmış kişiler, bir kısım sendikalarımızı ve onun üst kuruluşlarını ele geçirmişler ve bir daha da oradan ayrılmamışlar. İşte ben bunlara “Sendika ağaları” diyorum, yoksa ötekilerine değil. Gerçi sendikalarımızın çoğunluğu hamdolsun ki, böyle değildi. Ama bu gibiler de pek az sayılmazdı. Bunlar kendi ideolojik maksatları için kanunlu ve kanunsuz olarak sizleri greve sürükler, fakat grev süresince de size para vermez, yerse de aylık sigara parasını karşılamaz. Fakat kendileri altlarında otomobil, muntazaman aylık ve ödeneklerini alır ve en lüks yerlerde yaşarlar. Bu paralar nereden gelir? Sizden kesilen paralardan gelir.

Bu paraların nasıl usulsüz sarf edildiklerine dair birkaç misal vermek istiyorum şimdi sizlere. 12 Eylül’den sonra yapılan denetimlerde bir sendikanın – ismini vermeyeceğim, çünkü mahkemede – çektiği 16,5 milyon liralık avans kapatılmamış. Avans almış 16,5 milyon, nereye sarf edildiği belli değil, kapatmamış. Bu 16 bin 500 değil, bu 16,5 milyon lira. Bu kadar paranın nereye sarf edildiği işlenmez mi?

Bu sendikanın denetleme kurulu yok mu? Var ama, sözde var. Yine aynı sendika bir şirketten 3,5 milyon liralık tahvil almış, deftere işlenmemiş, ne olduğu belli değil. Bir gazete ile bir şirket iflas etmiş, tasfiye edilmiş, birisinde 30 milyon, diğerinde de 33,5 milyon liralık suistimal yapılmış. Gazete ile sendikanın ne alakası var, değil mi? İdeolojik alaka var. Dışardan sosyalist bir ülkeden 13 araba kaçak olarak sokulmuş memleket içerisine. Gümrüklerden değil, kaçak olarak sokulmuş. Dördü kayıp, diğerlerinin nerede olduğu belli değil.

Başka bir sendikadan misal vereceğim. Bu sendikanın da gelirlerinden 32,5 milyon lira sendika defterine işlenmemiş. Ne olduğu meydana çıkarılmaya çalışılıyor, şimdi uğraşılıyor. İşyerlerinin sendikalı üyeler için ödediği 22,5 milyon liralık sendika aidatı yine sendika defterine işlenmemiş.

Yine aynı sendikanın çeşitli kuruluşlardan 50 milyon liralık alacağı var, almamış. Almak için de bir çaba harcanmamış. Bu sendika, yöneticileri tarafından hiçbir karar alınmadan 4,5 milyon lirayı sendika üst kuruluşuna bağışlamış. Sanki babasının parasını bağışlıyor.

Yine bu sendika, hayali bir şirkete 4 milyon 300 bin lira ödemiş. Aslında adresinde böyle bir şirket mevcut değil, araştırılıyor, hayali bir şirket.

Böyle sıra sıra saymayacağım. Zira hem sizi yoracağım, hem de asabınızı bozacağım. Okurken benim de asabım bozuluyor. Yalnız toptan bir rakam vereceğim. Bütün bu suistimaller, şimdiye kadar yapılan tespitlere göre, 12 Eylül’den bugüne kadar yapılan tespitlere göre, bu konfederasyona bağlı bir kısım sendikaların açıklarının toplamı 221 milyon 354 bin liradır.

Şimdi bu sendikaların bir de meşgul oldukları diğer işler üzerinde bilgi vermek istiyorum.

Bazı sendika yöneticileri tarafından (A) ve (B) tipi seminerler tertipleniyordu. Bunları yurt içinde yapıyorlar. Bir de (E) tipi bir seminerleri var ki 30 günlük, bunu da genellikle sosyalist ülkeler olmak üzere dışarıda tertipliyorlardı. Bu seminerlerin paraları, yurt dışı seyahatlerinin paraları da işçilerden kesilen aidattan karşılanıyordu. Bu seminerlerde işçinin menfaati olan şeyler öğretilse, bir şey değil. Feda olsun. Ama çoğunda ideolojik bilgiler veriliyor, beyinler yıkanıyor. Bir kısım sendika mensupları da 6,5 ay süreli, ismini vermeyeceğim, bir sosyalist ülkenin bir şehrinde Marksist ve Leninist okulda özel eğitim görmüşlerdir.

Şimdi bakınız bu sendikaların üst kuruluşu olan Konfederasyonun öncülüğünde yapılan bir uluslararası işçi sınıfı dayanışma konferansında alınan bir kararda, Kıbrıs konusunda da şu husus yer alıyor. Bu karara, maalesef bizim o Konfederasyon da imza atmış. Kararda şöyle deniliyor: “Kıbrıs konusunda Türkiye Cumhuriyeti’nin izlediği politika şovenist bir politikadır”. Tasvip etmiyor, bizim Kıbrıs’ı işgalimizi. Yine aynı Konfederasyonun 1978 yılında yaptığı bir toplantı sonunda yayınladığı raporda şöyle deniliyor:

“Bu konfederasyonun temel mücadelesi, işçi sınıfının ekonomik, politik ve ideolojik mücadelesidir”. Dikkat ediyorsanız, yalnız ekonomik mücadele işçinin mücadelesidir, kabul ediyoruz. Ama diğer ikisinin işçi hakları ile bir ilgisi yoktur, siyasi ve ideolojiktir.

Yine bu raporda, NATO bir saldırı örgütüymüş ve NATO’dan çıkılmalıymış. Halbuki onlar da biliyorlar ki, NATO bir savunma örgütüdür. Saldırı örgütü değildir. Bunu bütün dünya böyle biliyor, ama onlar bunu böyle isimlendiriyorlar.

Sevgili kardeşlerim, son olarak aynı raporda “işçi sınıfının demokrasi mücadelesi sosyalizm olarak” belirtilmiştir. İşte şimdi artık maskeleri düşüyor.

Yine bu Konfederasyonun başka bir Genel Kurulunda alınan kararlara bakınız: “1961 Anayasası’ndaki 12 Mart’tan sonra yapılan değişiklikler kaldırılmalıdır”, 12 Mart’ta bir değişiklik yapıldı biliyorsunuz. “Bunlar kaldırılmalıdır” diyorlar.

İkinci maddesi : «NATO, CENTO gibi askeri ve ekonomik topluluklardan çıkılmalıdır “.

Üçüncüsü “141 ve 142’nci maddelerin Ceza Kanunundan çıkarılması için mücadele sürdürülmelidir”.

Sevgili vatandaşlarım, asıl acı tarafa geliyorum, en acı tarafa geliyorum, bakın ne diyorlar bu raporda: Bu Genel Kurul’da Devletin okullarında yaptırdığı eğitim, kapitalizme hizmet eden bir eğitim şekliymiş, bunun için de sendika gelirlerinin yüzde beşi eğitime ayrılarak, muhtelif seminerlerde işçilerin eğitimi yaptırılacakmış.

Ve bu eğitimde öğretilen konulardan birkaçını size sayacağım. Yüzde beş kesilerek yaptırılan eğitimlerde, konulardan birisi şudur : Sömürü nedir? İkincisi toplumlarda sınıflar ve sınıf mücadelesi. Diğer bir konu, işyerlerinde örgütlenme. Nasıl örgütlenecek işyerlerinde, sizleri alet, maşa olarak kullanacak. Ondan sonra, grev… Grev nasıl yapılır, vesaire…

Gördünüz mü şimdi sevgili vatandaşlarım, işçilerimizin ekonomik ve sosyal haklarını savunmak ve hayat seviyelerini yükseltmek amacıyla kurulan sendikalarımızdan bazıları hangi yollara sapmış veya saptırılmış?

Devletin bir Milli Eğitim Bakanlığı var, bütün okullar ona bağlı. Tevhid-i Tedrisat Kanunumuz var. Bir adam çıkıyor veya bir kuruluş çıkıyor “Bu okullar kapitalizme hizmet ediyor, ben oraya göndermeyeceğim” veya “Oradan mezun olanlara ayrıca kendi kurslarımda sosyalizm öğreteceğim” diyor ve kimse de bunun karşısına çıkıp “Arkadaş sen Devlet içinde Devlet misin ?” diyemiyor. Çünkü çekiniyor ortada Devlet kalmamış ki.

Zaten Devlet olsaydı bunlar olmazdı. Bu gibi kişi ve kuruluşlar Devletten çekineceğine, Devlet onlardan çekinir hale gelmiştir. 
Sebep malum : Üzerine gitmeyeyim başımı belaya sokmayayım. Muhalefet de, nasıl olsa karşıma çıkacak, oy kaybederim, düşüncesidir. Bütün bunların sebebi budur.

İşte sevgili vatandaşlarım, sevgili kardeşlerim, onun içindir ki, yeni Anayasada sendikaların yapıp yapamayacakları hususlar sayılmıştır.

Sendikalar, üyelerinin çalışma ilişkilerini, ekonomik, sosyal hak ve menfaatlerini korumak ve geliştirmek için izin almadan kurulacaktır. Evvelce olduğu gibi, “Ben işçinin kültürünü yükselteceğim” diye okul açıp, orada Marksizm, Leninizm dersi veremeyecektir.

Sendikaların başına da her önüne gelen geçemeyecektir. Bir madde koyduk, sendika ve üst kuruluşlarında görev alabilmek için en az 10 yıl bilfiil işçi olarak çalışmış olmak şartı aranacaktır. Dışardan herhangi bir meslek mensubu, bir avukat, bir doktor, bir kimse bunun başına geçemez. İşçi sınıfından gelmiş ve 10 sene çalışmış bir kişi ancak sendikanın başına geçebilir.

Ayrıca, sendikalar Anayasanın 13’üncü maddesinde sayılan genel sınırlamalara – ki, ben bu 13’üncü maddeyi çok yerde saydım, burada saymıyorum – televizyonda, radyoda dinliyorsunuz aykırı hareket edemeyecekleri gibi, siyasi amaç da güdemezler, siyasi faaliyette bulunamazlar, siyasi partilerden destek göremezler ve onlara destek olamazlar. Bunu bir daha burada söylüyorum.

Burada bir noktaya yine temas etmek istiyorum. işçiler arasında yalan ve maksatlı haber yayıyorlar. “İşçiler siyasetle uğraşamayacak, bir partiye giremeyecek, oy bile veremeyecek” diye.

Hepsi de yalandır. İsteyen herkes, şahsen istediği partiye üye olabilir. Bir siyasi parti yönünde oyunu kullanabilir. Aday da olabilir. Bizim yasak koyduğumuz, kuruluş, sendika tüzelkişiliğidir. Sendika olarak bunlarla uğraşamazlar. Çünkü kuruluş maksadı bu değildir. Eğer siyasetle uğraşacak olsa, gider bir siyasi parti kurar veya bir siyasi partiye girer. Bu, siyasi parti değil, bu sendikadır. Onun için uğraşamazlar, ama herkes, şahsen istediği siyasi partiyi destekler, istediği siyasi partiye girer, istediğine oy verebilir.

Vaktiyle iyi veya kötü niyetle verilen hak ve hürriyetlerin nasıl kötü istikametlerde kullanıldığını hep beraber gördük ve içinde yaşadık. Siyasi ve ideolojik sebeplerle yapılan ve zorla yaptırılan grevleri ve bunların sürelerini biliyorsunuz. Bunları tekrar aynı şekilde bırakmamız mümkün değildir. Önleyici, yani siyasi ve ideolojik maksatlı grevleri önleyici tedbirler getirmek mecburiyetinde idik ve getirdik. Grev siyasi maksatlı olamaz. “141 ve 142’nci madde kalksın” diye grev olmaz.

“Devlet Güvenlik Mahkemeleri kalksın” diye grev olmaz. İşverenle karşılıklı oturulup anlaşma sağlanamazsa greve gidilir.

Sevgili İzmitli Hemşehrilerim,

Yeni Anayasamızda sendikal haklarla ilgili bir hüküm daha yer almıştır. O da, bir işçinin birden fazla sendikaya üye olamayacağı hususudur. Sebebi gayet açıktır. Sendika, işçiyi işverene karşı temsil eder. Ama sendikanın, işçinin kendisinden ayrı bir tüzelkişiliği vardır, işçi, sendika içinde yapılacak bir seçimden ötekine ancak sendikasının yönetimine direktif verebilir. Sair zamanda veremez. Böylece bir kere seçilen yöneticiler gelecek seçime kadar sendikayı kendilerince iyi olduğunu tahmin ettikleri yönde idare ederler. İşçiyi temsil ederken her şeyi işçiden sormazlar.

O halde, işçinin birden fazla sendikaya üye olmasını kabul etmek demek, birbiriyle ilişkisi bulunmayan iki ayrı temsilci teşekkül tarafından ve aynı dönem içinde temsil edilmek demektir.

Bir kimsenin, başka başka hareket edebilecek iki veya daha ziyade temsilcisi olabilir mi? Sonra bu temsilcilere muhatap olacak karşı taraf ne yapsın? Bu temsilcilerden hangisinin işçiyi temsil ettiğini kabul etsin? “İkisi birden temsil ediyor” denirse birisinin söylediği ve istediği ile ötekinin söylediği ve  istediği arasındaki farklar karşısında nasıl hareket etsin. Böyle bir vaziyette anlaşmak, uzlaşmak, iyi ilişkiler kurmak çalışma barışını tesis etmek ve sürdürmek mümkün müdür?

Aynı sebepledir ki, “Bir işyerinde birden fazla toplu sözleşme yapılamaz” diyor bu Anayasa.

Toplu sözleşmeyi kim yapacak? Kim çok işçiyi temsil ediyorsa o yapacak. Birden fazla sendikaya üye olunamayacağına göre, bir sendikayla aynı zamanda birbirinden farklı iki sözleşmeyi yapacak değilsin ya. Elbette bir tek sözleşme olacaktır. Aynı işçiyi temsilen iki sendikanın, bir dönem içinde ayrı ayrı sözleşmeler yapabileceklerini kabul etmek demek, bu sözleşmelerin farklı olabileceğini de kabul etmek demektir. Farklı olmayacak olsalar, zaten iki sözleşmeye ihtiyaç kalmaz.

Peki birbirinden farklı iki toplu sözleşmenin hangisi uygulanacak? Böyle iki ayrı sözleşmenin aynı zamanda geçerli olabilmesi mümkün mü? İçinizde kiracı olanlar veya evini kiraya verenler var, düşünsünler bakalım. Ev sahibi ile kiracı arasında aynı dönem içinde, aynı süre için birbirinden farklı iki kira sözleşmesi birden yapılır mı? Böyle şey olur mu? Bunların hangisi uygulanır? Böyle bir durumda, yani iki ayrı toplu sözleşmenin mevcudiyeti halinde o işyerinde düzen, sükun ve huzur olur mu? Çalışma barışı olur mu? Elbette olmaz.

Şimdi sevgili vatandaşlarım, işçi konularını burada kapatıyorum. Biraz da başka konulara değineceğim.

Anayasaya, Cumhurbaşkanlarının Meclis içinden veya Milletvekili seçilme şartlarına haiz ve yüksek tahsil görmüş olmak kaydıyla Meclis dışından da seçilebileceğine dair bir hüküm konuldu. Şimdi bu da tenkit konusu oldu. Yani, “Dışarıdan gelen seçiliyor, olur mu böyle şey?” dendi. Şimdi bu hükmün konuş sebebini izah edeceğim sizlere.

Esas olan, Meclis içinden bir Cumhurbaşkanının seçilmesidir. Normali budur. Fakat Meclis içinden tarafsız bir milletvekili bulmak imkanı çok zor olduğundan, partiler, olur ki Meclis içindeki hiçbir aday üzerinde anlaşamazlar. Esas çoğunluğu da sağlayamazlar ve neticede Meclisin feshedilip, yeni seçimlere gitmesi için ihtimal belirebilir. Pekala dışarıdan tarafsız bir aday üzerinde anlaşabilirler. işte böyle bir elastikiyet getirmek suretiyle, Meclis’e kolaylık sağlanmış oldu.

Efendim, seçimle Meclis’e girmemiş bir kişi, neden aday olabiliyormuş? Eski Anayasada Cumhurbaşkanı’nın re’sen seçtiği, 15 kontenjan üyesi arasından Cumhurbaşkanı adayı gösterilebiliyordu. Hatta, hatırlarsanız, birtakım oyunlarla bir kontenjan üyesi istifa ediyor, onun yerine bir başkası seçiliyor ve o Cumhurbaşkanı adayı gösteriliyordu. Ona ses çıkarılmıyordu da, şimdiki sisteme neden karşı çıkılıyor? Efendim anlaşabilirlerse Meclis içinden seçsinler, anlaşamazlarsa o zaman dışardan arasınlar. Biz onlara kolaylık getirdik.

Bir de takıldıkları bir husus daha vardı. Diyorlardı ki, “Cumhurbaşkanı’na çok yetki verildi. Ondan sonra da yaptıklarından sorumsuz oluyor, bu doğru değildir”. Yani “Bu kadar yetkiye sahip bir Cumhurbaşkanı sorumsuz olmaz, sorumlu olmalıdır” dendi. Yetkileri çok mudur, az mıdır? Dünkü İzmir konuşmamda sizlere izah ettim. Dinleyenleriniz olmuştur.

Ama biz bunu haklı gördük ve düzelttik, dedik ki; Cumhurbaşkanı Anayasa ve diğer kanunlarda Başbakan ve ilgili bakanın imzalarına gerek olmaksızın tek başına yapabileceği işler dışındaki işlemlerden sorumlu değildir. Ama tek başına imzaladıklarından sorumlu olacaktır.

Eğer Cumhurbaşkanı tek başına bir emir imzalamış, göndermişse, bunun neticesinden kendisi mesul olacaktır. Bunu koyduk. Danışma Meclisi’nden gelende bu yoktu. Biz mesuliyetten korkan insanlar değiliz. Mesuliyetten korksaydık, bu işe atılmazdık zaten.

Bir de Danışma Meclisi’nin hazırladığı tasarıda “Emekli olan Cumhurbaşkanlarının bundan sonraki yaşayışı bir Kanunla düzenlenir” hükmü getirilmişti. Böyle bir hüküm vardı. Bunu da çıkardık.

Emekli olan bir Cumhurbaşkanı ne yapar? Nasıl yaşar? Bunu Anayasayla düzenlemek doğru değildir.

İleride Meclis düşünürse düşünür. Düşünmezse o zat, o Cumhurbaşkanı gider emekli maaşıyla evinde oturur. “Bu maddeyi kendisi için koydurttu” diyebilirlerdi. Ondan dolayı ben “Böyle şey istemiyorum, ben halkımın arasına girer onlarla birlikte daha rahat yaşarım” dedim.

Zaten onların arasından gelmedik mi? Halkımızın arasından gelmedik mi? Yani buna lüzum yok, çıkarttık. Başka bir yerde de ifade ettiğim gibi, ben ve arkadaşlarımdan hiçbirisi bir menfaat karşılığı bu işe atılmadık. Bu millet, bu Devlet sayesinde biz bu mevkilere geldik.

Eğer Devlet bizi okutmasaydı, biz bu mevkilere gelebilir miydik? Memleket batıyor, millet parçalanıyor, bu millet ve bu vatan bizden vazife bekliyor dedik ve öyle atıldık.

Hemen hemen her gün öldürüleceğimize dair tehdit mektupları alıyoruz. Aldırdığımız yok. Bir tek can borcumuz var. Hiçbir hırsımız da yok. Bunların, bu tehdit mektuplarının çoğunun nereden geldiğini de biliyoruz. Bizim için mutlulukların en büyüğü milletimizin rahat, huzur ve sükun içerisinde olduğunu görmektir. Bize, bu yeter.

Eski siyasilerin bir kısmının, – hepsinin değil – bir kısmının ve bilhassa lider kadrosunun aynen bu memleketi bölmek ve parçalamak isteyenler gibi bu Anayasaya “Hayır” dedirtmek için sağa – sola, eski teşkilat mensuplarına haberler gönderdiklerini çok iyi biliyoruz.

Görüyor musunuz, hırs bir insana neler yaptırıyor? Bu Anayasaya inanmadıklarından veya bu Anayasayı beğenmediklerinden değil, sadece ve sadece bir daha seçilemeyeceklerinden, o koltuklara bir daha oturamayacaklarından dolayı bu yol üzerindedirler.

Bunu gayet iyi biliyoruz. Ama bütün bu menfi tutum ve davranışlarına rağmen, ben inanıyorum ki, Türk Milleti, bu Anayasayı büyük bir çoğunlukla tasvip edecek ve Türkiye’nin önünde yeni bir dönem ve inşallah parlak bir dönem başlayacaktır.

Sevgili İzmitli kardeşlerim, burada biliyorum civar illerden de birçok vatandaşlarım gelmiş, görüyorum. Orada, pankartlardan okuduğuma göre, Sakarya var, civar illerden Bursa var, Bolu var. Bunların hepsine ayrı ayrı uğrayamadım. Birçok yerlerde değindim. Bilhassa Sakarya çök yakın. Uğramak istedim ama bugüne sığdıramadım. Hele bugün bir de bu hava muhalefetinden dolayı gelişimiz de gecikince, bu hiç mümkün olamayacaktı. Sonra onlara ayrıca geleceğim. Bu işler bittikten sonra geleceğim ve onların da dertlerini dinleyeceğim. Hem Sakarya’nın ve hem de diğer illerin.

Sizleri fazla ayakta tuttum. Hepinize bu büyük alakanızdan dolayı teşekkür ediyorum ve tekrar Konsey Üyeleri, şahsım ve Başbakan adına hepinize sevgiler, saygılar sunuyorum. Mutlu yarınlar diliyorum. Hepiniz sağolunuz.